In een talkshow zitten drie jongemannen. Thijs en Joep, van een platform dat mensen letterlijk bij elkaar brengt d.m.v. Club Hug-t-shirts , en bloemenhandelaar Rob, die bloemen verkoopt. Voor beide partijen werkt de dienstverlening niet meer zoals ooit bedacht, en tot vorige week nog succesvol was.
Deze drie mannen kwamen met elkaar in gesprek en vertelden elkaar het verhaal over de effecten van het coronavirus op hun business. Een hug om offline connectie te creëren, mag even niet meer. Het kantoor zit dicht. De export van bloemen is grotendeels stilgelegd, de rest moet worden vernietigd of tegen dumpprijzen verkocht. Heel naar om te horen.
Maar ze vragen elkaar: kunnen we deze dingen niet samenbrengen? Van de nood een deugd maken? Figuurlijk elkaar liefde geven door een bos bloemen te halen met een kaartje om aan een ander te geven die het nodig heeft. Het mes snijdt dan aan twee kanten. Win-win in deze minder rooskleurige situatie.
Dit soort initiatieven ontstaan veel en de initiatiefnemers zoeken elkaar op. Ze willen van betekenis zijn op sociaal gebied, voor de gezondheid, en ja ook het economische belang.
Nieuwe paden en mogelijkheden ontdekken, juist in crisistijd
Het bovenstaande voorbeeld spreekt van ‘spontaan’ ontstane creativiteit in optima-forma. En dit is een belangrijke bron om te leren en ontwikkelen: je ontdekt nieuwe paden en mogelijkheden. Wat je normaal niet bij elkaar zou brengen, gebeurt nu omdat het moet en kan. Het is mooi als we juist deze tijd gebruiken om van deze ervaringen te leren en te delen.
In de praktijk van alledag, daar ligt het echte leren.
De vanzelfsprekendheden in onze dagelijkse leven zijn weg. Wij moeten nieuwe wegen vinden om onze dagelijkse behoefte te voorzien: gezondheid, veiligheid, eten, economie en onderwijs. Dit vraagt radicale veranderingen. Trainingen en meetings worden gecanceld om zoveel mogelijk sociaal contact te mijden. Terwijl dit vaak ontmoetingen zijn waarin vergroten van eigenaarschap, creativiteit, digitalisering en verantwoordelijkheid nemen de thema’s zijn.
Intrigerend om te zien dat de genoemde studieonderwerpen voor je ogen in deze crisissituatie ontstaan. In de praktijk van alledag, daar ligt het echte leren.
Eigen initiatieven: doe en experimenteer!
Grote initiatieven zijn natuurlijk mooie voorbeelden om te leren hoe je in zulke tijden kunt omdenken, en van een nood een deugd kunt maken. Wat je steeds terugziet, is dat ondernemers van dit soort initiatieven focus houden, met elkaar doemscenario’s delen en hun eigen zorgen, én samen naar oplossingen zoeken en in actie komen. Risico’s worden niet eerst berekend, want het grootste risico is een beer op de weg: omvallen.
Dus dóén en experimenteren. Hoe kun je zelf tot creativiteit komen? Kijk naar de onderwijsvernieuwing die nu tot stand komt in al het thuisleren. Kijk naar het onderlinge leren tussen ouders. Het leren en samenwerken tussen de oudere en nieuwere generaties, waarbij bijvoorbeeld de stagiair de fysiotherapeutondernemer helpt oefeningen te digitaliseren. De digitalisering binnen organisaties is opeens enorm versneld.
Door deze crisis lijken samenwerken, ideeën creëren, delen en doen relatief spontaan te ontstaan.
Een klant zei tegen mij: 'Ik ben me steeds meer van bewust dat ik in mijn functie minder impact heb op de samenleving. Ik wil van betekenis zijn.' Volgens mij kun je juist nu van betekenis zijn, ook in je huidige rol. Wat denk je van onderwijs geven aan je kinderen? Onderwijs is een belangrijke voorwaarde voor de economie later. Het met aandacht online meeten, en niet van meeting naar meeting hollen. Eens extra een collega(ondernemer) bellen hoe het gaat en elkaar daardoor beter leren kennen, en verder helpen.
Zelf ga ik met een aantal vakgenoten een brainstorm opzetten over hoe wij van meerwaarde kunnen zijn in deze tijd. En ik doe mee aan een challenge hoe je leermomenten online kunt organiseren.
Juist nu: tijd voor verduurzamen van aarde, mens, tijd en middelen
Door deze crisis en een sterke boodschap van de premier (hij genereert vertrouwen, erkenning. trots en urgentie, maar dat is weer een ander thema over leiderschap), lijken samenwerken, ideeën creëren, delen en doen relatief spontaan te ontstaan. Bewust tijd invullen om te leren van deze tijd is hierin niet ingebakken.
Durf je je mee te laten voeren op het nieuwe ritme? En durf je ook samen stil te staan naar wat wel en niet werkte in deze tijd?
Ik kan me voorstellen dat de mensen die in de nu voor onze vitale beroepen werken, geen tijd hebben om even te reflecteren en feedback te vragen. Voor de beroepen die juist stilvallen, kan het een mogelijkheid bieden. Durf je je mee te laten voeren op het nieuwe ritme? En durf je ook samen stil te staan naar wat wel en niet werkte in deze tijd?
We zijn al zolang op zoek naar verduurzaming van aarde, mens, tijd, middelen. Laten we nu de rust inbouwen om af en toe stil te staan en te oogsten: wat werkt hierin wel en niet, en wat gaat ons helpen naar de toekomst?
Ik geloof dat we samen met nieuwe initiatieven sterker uit deze situatie kunnen komen. Als we daar bewust van gaan leren en delen, zorgen we ook voor een boost in onze ontwikkeling.
De inzichten deel ik graag met je. Neem gerust contact met mij op.
- Henriëtte van Dort
